Een paar dagen in Ushuaia
13 februari 2017 - Ushuaia, Argentinië
Op 9 februari bereikten we dan een hoofddoel van onze reis: de zuidelijkste stad van de wereld (beetje afhankelijk van de definitie). Onder de welkomstpoortdoor rijdt je de stad in. De volgende dag hebben we daar de foto gemaakt die je waarschijnlijk al lang hebt gezien. Met een vreugdesprongetje om het te vieren. Na 9500 kilometer mocht dat wel. En ook om dit feit te vieren hebben we centolla gegeten, ofwel king crab of koningskrab.
De volgende dag hebben we het kalm aan gedaan: beetje langer in bed blijven liggen, boodschappen voor ontbijt, stad doorgelopen en wat rondgereden. Natuurlijk gekeken hoe ver we nog naar het westen konden met de auto. Dat bleek de entree te zijn van een nationaal park, maar we hadden geen zin om dat te bezoeken. Vlak voor de entree kan je op een treintje stappen, de Tren del fin del Mundo. Veel dingen zijn hier genoemd en gerelateerd aan het einde van de wereld. Deze trein is echt een toeristentreintje, vast een mooi ritje door het natuurpark, maar dat hebben we toch maar niet uitgeprobeerd. Meer iets voor de passagiers van de cruiseschepen. Maar wat wél onze aandacht trok op deze zonnige dag was een mooie 9-holes golfbaan !! Die konden we niet weerstaan en ter plekke hebben we gereserveerd voor zondag. Zaterdag, tussen toernooi-deelnemers, leek een minder goed idee.
Zaterdag hebben een boottocht gemaakt op het Beagle-kanaal. Tussen de diverse aanbiedingen, waarvan veruit de meeste met motorboten of grote catamarans, hebben we gekozen voor een zeilboot. Een gave ervaring om met een zeiljacht over het Beagle-kanaal te varen. We hadden relatief goed weer, niet heel koud en grotendeels een lekker zonnetje. Tijdens de tocht nader je de oostelijke vuurtoren Les Eclaireurs, een eilandje met zeeleeuwen en zijn we van boord gegaan op een eiland waar we een toelichting kregen op de flora en fauna en resten gezien van de bewoning door de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Er leeft nog 1 vrouw van dit volk, dat verder is uitgestorven of gemengd met de nieuwe bewoners.
We hebben echt geluk gehad met het weer. Bijna geen regen, behoorlijk veel zon en soms zelfs 20 graden. Niet de hele tijd natuurlijk, maar al verrassend genoeg.
Op zondag 18 holes gelopen op de meest zuidelijke golfbaan van de wereld. Een hoogtepuntje, wat niet gezegd kan worden van mijn spel.
Maandag zijn we vertrokken, maar niet zonder eerst een weggetje naar het oosten af te rijden. Langs de kust en zo ver oostelijk als mogelijk. Uiteindelijk toch nog ruim100 kilometer oostelijk van Ushuaia gekomen, ver voorbij Estancia Harberton van nazaten van de stichter van de stad Ushuaia. Prachtige omgeving, riviertjes, heuvels, lichtbaken om in te klimmen, beverburcht, strandjes aan het Beagle-kanaal. Kortom de moeite waard om te verkennen. Wel behoorlijk opgehouden, dus feitelijk pas rond 16 of 17 uur echt weer naar het noorden gereden.
Kortom, een paar prachtige dagen in en rond deze bijzonder gelegen stad.
De volgende dag hebben we het kalm aan gedaan: beetje langer in bed blijven liggen, boodschappen voor ontbijt, stad doorgelopen en wat rondgereden. Natuurlijk gekeken hoe ver we nog naar het westen konden met de auto. Dat bleek de entree te zijn van een nationaal park, maar we hadden geen zin om dat te bezoeken. Vlak voor de entree kan je op een treintje stappen, de Tren del fin del Mundo. Veel dingen zijn hier genoemd en gerelateerd aan het einde van de wereld. Deze trein is echt een toeristentreintje, vast een mooi ritje door het natuurpark, maar dat hebben we toch maar niet uitgeprobeerd. Meer iets voor de passagiers van de cruiseschepen. Maar wat wél onze aandacht trok op deze zonnige dag was een mooie 9-holes golfbaan !! Die konden we niet weerstaan en ter plekke hebben we gereserveerd voor zondag. Zaterdag, tussen toernooi-deelnemers, leek een minder goed idee.
Zaterdag hebben een boottocht gemaakt op het Beagle-kanaal. Tussen de diverse aanbiedingen, waarvan veruit de meeste met motorboten of grote catamarans, hebben we gekozen voor een zeilboot. Een gave ervaring om met een zeiljacht over het Beagle-kanaal te varen. We hadden relatief goed weer, niet heel koud en grotendeels een lekker zonnetje. Tijdens de tocht nader je de oostelijke vuurtoren Les Eclaireurs, een eilandje met zeeleeuwen en zijn we van boord gegaan op een eiland waar we een toelichting kregen op de flora en fauna en resten gezien van de bewoning door de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Er leeft nog 1 vrouw van dit volk, dat verder is uitgestorven of gemengd met de nieuwe bewoners.
We hebben echt geluk gehad met het weer. Bijna geen regen, behoorlijk veel zon en soms zelfs 20 graden. Niet de hele tijd natuurlijk, maar al verrassend genoeg.
Op zondag 18 holes gelopen op de meest zuidelijke golfbaan van de wereld. Een hoogtepuntje, wat niet gezegd kan worden van mijn spel.
Maandag zijn we vertrokken, maar niet zonder eerst een weggetje naar het oosten af te rijden. Langs de kust en zo ver oostelijk als mogelijk. Uiteindelijk toch nog ruim100 kilometer oostelijk van Ushuaia gekomen, ver voorbij Estancia Harberton van nazaten van de stichter van de stad Ushuaia. Prachtige omgeving, riviertjes, heuvels, lichtbaken om in te klimmen, beverburcht, strandjes aan het Beagle-kanaal. Kortom de moeite waard om te verkennen. Wel behoorlijk opgehouden, dus feitelijk pas rond 16 of 17 uur echt weer naar het noorden gereden.
Kortom, een paar prachtige dagen in en rond deze bijzonder gelegen stad.
