Dan toch onderweg

Vanmorgen om 4 uur op om de vlucht van 7 uur naar Arica te halen. Gistermiddag stond de auto dan eindelijk formeel op onze naam. Maar de eigenaar van een garage in Arica waar de auto in bewaring stond wilde plotseling niet meer erg meewerken. Het had geen zin om te komen, er was een sleuf gegraven voor de ingang en die werd op zijn vroegst dinsdag dichtgegooid. En daarbij kwam dat hij ook plotseling een smak geld wilde hebben voor de opslag. Twijfel of we gewoon moesten gaan en maar zien wat het werd of vlucht omboeken. Omboeken ging niet, kantoor en helpdesk al dicht. Inchecken ging niet, slecht internet. Adres waar de auto stond, nog niet ontvangen. Kortom, een zootje. Uiteindelijk telefonisch contact met eigenaar garage, adres ontvangen, toch kunnen inchecken. Besloten gewoon te gaan. Om 24 uur naar bed, om 4 uur op.
Vlucht ging soepel, taxi naar garage in Arica ook. Positieve verrassing, de sleuf was dicht, met nog een bergje zand voor de deur. Schep geleend van een man die verderop nog bezig was met de sleuf en de deur vrijgemaakt. Eigenaar kwam gelukkig toch, we waren beetje benauwd of hij de auto 'in gijzeling' zou houden totdat we een veel te hoog bedrag zouden betalen. Na een goed gesprek uiteindelijk een redelijke deal kunnen maken en een kwartiertje later konden we op pad. Tassen erin, tank volgegooid en rijden. Na een hele middag door echt woestijnlandschap zijn we nu Iquique aangekomen. Iets van 300 km onderweg. Nog 1800 te gaan tot Santiago waar we onze reis zijn begonnen en dan pas naar het zuiden. Morgen hier in het noorden nog een flinke rondrit naar San Pedro de Atacama, onder andere over een zoutvlakte. Rechtdoor naar Santiago is te saai en zonde om hier in het noorden van Chili niet ook wat te zien. Lekker in het zonnetje, rond 25 graden. Vanavond oud en nieuw vieren en morgen verder.