Puerto Río Tranquilo en naar Villa O'Higgins

24 januari. Vanmorgen vroeg opgestaan om rond 9 uur bij reisbureautjes te zijn. Het was vannacht knap koud, maar een warme douche doet wonderen. Door een aantal foto's toch overtuigd om de boottocht naar de Catedrales de Mármol te nemen. Een tocht van 1,5 uur, waarvan bijna een uur bij de Catedral, de Capillas, de cuevas en de tunnel de mármol. De hele berg is van marmer en is een Unesco beschermd gebied. Schijnt 450 miljoen jaar oud te zijn, maar dat het nog 450 miljoen jaar duurt voordat het keihard marmer wordt. Het meer General Careras is prachtig diep lichtblauw van het smeltwater van gletsjers. Na een kwartiertje varen in een open bootje aangekomen bij de grotten waar we steeds een klein stukje in voeren. Erg mooi kleuren en lijnenspel. De tunnel en de andere plekken waren ook prachtig. Zie de paar foto's. De trip zeer waard. Daarna met de auto een zijweg genomen richting gletsjers, waar we hemelsbreed zo'n 300 meter and aan konden komen. Helaas minstens 500 meter hoger en onbereikbaar. Anders waren en ook wel georganiseerde trektochten naar toe geweest natuurlijk. Maar prachtige landschappen. Even aan de rivier een kop koffie gezet. In de (late) middag kilometers gemaakt naar Cochrane. Alles onverhard en sommige delen weer echte autoslopers. Wat een ribbels, echt niet vol te houden. Behalve de laatste outpost voor het zuiden tot aan Villa O'Higgins stelt dit stadje niet veel voor. Gekampeerd op een veldje achter een hostal, waar een geldbewuste, beetje bitchy vrouw de zaken runde. Na wat grapjes werd ze ook wel weer aardig. Ook weer een koude nacht, ik schat een graad of 6. Rustig opgestaan, echte espresso gedronken met kuchen en daarna nog wat boodschappen. Beugels voor 2 van de verstralers die inmiddels zijn afgebroken helaas niet aangetroffen. Wel verkochten ze, naast wc-papier, brood, bonen, fietsen, buitenboord motoren, hamers en spijkers, ook pistolen en geweren met munitie. Interessante combinatie. Op pad naar Villa O'Higgins dus, het eindpunt van de Carretera Austral. Dat haalden we dus niet. Al na 120 kilometer waren we helemaal klaar met de weg, kapot getrild en heel erg moe door de vereiste concentratie.