125 km doodlopende onverharde weg met steeds mooiere natuur en diverse estancias

12 graden buiten en veel, heel veel wind. Toch prachtig geworden deze vallei. Helaas is het ook volgens lokale bewoners echt onmogelijk om door te rijden naar El Chalten. De weg loopt echt dood na Estancia El Condor, de estancia hier die gericht is op toerisme. Een andere onderweg is te koop. 18000 hectare. Net op de weg hek nummer 10 geopend en gesloten om door te kunnen rijden. Bij een estancia (boerenbedrijf met veel grond) langs gegaan om te kijken of we er zouden kunnen slapen. Dat ging dus niet. Wel een leuk gesprek gehad bij de voordeur. Hij heeft 15.000 schapen. (Ergens anders in de regio overigens een estancia met 220.000 hectare met 120.000 schapen, eigendom van Benetton.) Jaarlijks raakt hij 10 % van zijn schapen kwijt aan puma's en vossen. Vooral puma's die in de bergen leven. Nog 4 estancias langs deze weg van 115 km zonder 1 andere auto gezien te hebben.
Bij de laatste estancia, El Condor, met 85.000 hectare, een hele aardige man ontmoet die de estancia een beetje regelt en onderhoudt. Komt van de Falklands en sprak daarom vloeiend Engels, naast Spaans. 350 investeerders hebben het gebied in 1998 gekocht om het terug te geven aan de natuur. Ze hebben al het vee verwijderd en inmiddels lopen er alleen nog van nature aanwezige beesten rond. Er zitten 8 broednesten van condors
Toeristen betalen ruim 200 dollar per nacht inclusief paardrijden in de bergen en eten. We hebben de kamers gezien en die zijn zeer eenvoudig. Het gaat om de rust. Geen telefoonbereik, geen WiFi, geen auto's, alleen natuurgeluiden. Complete rust. We hebben er koffie gekregen, lang en leuk gesprek gehad. Erg gastvrij. Beetje laat terug en met flink doorrijden waar en voor zover het kon, net om 22 uur in Tres Lagos weer op de camping, waar we onze tent weer konden opzetten. Biertje en slapen, zelfs vergeten te eten.