Het boeken van een ferry valt nog niet mee, een lange samenvatting

Nadat we in Cerro Sombro een restaurantje hadden gevonde en er een simpele, maar lekkere, maaltijd hebben gegeten, begeleid door een Austral biertje, hebben we lekker geslapen. De wandkachel voor de zekerheid toch maar uitgezet, vanwege de angst voor een krantenberichtje '2 Hollandse toeristen in Patagonia overleden aan koolmonoxide vergiftiging'. Bleek overigens niet nodig te zijn, de volgende ochtend vertelde de eigenaar dat er 4 keer per jaar officiële controle plaatsvindt op correct functioneren van alle installaties. Omdat er wifi was hebben we geprobeerd om een ferry te boeken van Puerto Natales naar Caleta Yungay, een reis van een kleine 50 uur door fjorden. Al eerder hadden we dat geprobeerd, zonder succes. De boot gaat maar 1 keer per week en inmiddels zouden we de 23e wel willen gaan. Op de site van TABSA (Tranbordadora Austral Broom)trachten te boeken, maar personen en auto moeten apart, betalen gaat niet met een buitenlandse betaalkaart, auto kan niet worden gegarandeerd et cetera. Gevraagd aan de hostal eigenaar om te mogen bellen, maar eerste reactie was dat er geen telefoonlijn was. Later was hij bereid ons te laten bellen met de lijn van de oliemaatschappij. Dat hielp in die zin dat duidelijk werd hoe de passagiers en de auto geboekt moesten worden, dat we konden aangeven dat wij beiden én de auto bij elkaar hoorden en dat de auto pas op de ferry zelf betaald hoefde te worden. Het online betaalsysteem voor passagiers lag plat voor internationale betaling. Enige mogelijkheid die overbleef: cash storten op een bankrekening. De hostal eigenaar ging nog met ons mee naar de enige bank in het dorp, omdat wij dachten dat de bank gesloten was en hij zeker wist van niet. Bleek dat we aan een touwtje hadden moeten trekken om de deur te openen. Ach ja. Maar ook betalen bij de bank was niet mogelijk, omdat Tabsa alleen een rekening heeft bij een andere bank. En die werken volledig gescheiden van elkaar. Lekker handig. Bleef als enige mogelijkheid over: betalen bij een Caja Vecina, een betaalsysteem dat werkt met opnames en stortingen bij iemand die een account heeft bij banken. Helaas: bij één Caja was het apparaat stuk en de enige andere in het dorpje had niet genoeg saldo, totdat er iemand kwam om flink wat geld op te nemen. Weer gebeld met Tabsa (inmiddels kenden we de 2 werknemers, Jenny en nog iemand bij naam). De reservering zou een dagje kunnen blijven staan, betalen in Porvenir bij een Caja Vecina, ruim 130 kilometer verderop en 100 kilometer uit de route die we hadden willen nemen. Na de hostal eigenaar hartelijk bedankt te hebben voor alle hulp zijn we vertrokken naar Porvenir. Onderweg weer van alles gezien natuurlijk: bomen die volledig scheef zijn gegroeid (overigens 1 boom per 50 kilometer), flamingo's in kleine meertjes, een uitzonderlijke onweersbui met prachtig zonlicht en hel veel onverharde wegen, ripio dus. Povenir blijkt een heel aardig stadje te zijn met veel kleurige met metalen golfplaat beklede huizen. Aan een baai en ooit tot ontwikkeling gekomen door Kroatische goudzoekers. Na wat zoekwerk een hostal gevonden (voor kamperen was het te nat en te koud) met een erg vriendelijke eigenaar Miguel. We hadden net wat inkopen gedaan om te koken in de keuken van het hostal, maar toen we met de boodschappen aankwamen had hij al gekookt voor andere gasten en konden we gewoon mee-eten. De betaling van de ferry boeking lukte ook bij de 4e Caja Vecina van het dorp, in een supermarkt. Ter plekke zelfs prints meegekregen van de boekingen en betalingen. Alles duurt even en het vergt veel zoekwerk, maar de mensen zijn overal erg vriendelijk en hulpvaardig. Geeft een erg prettige sfeer !!