Beetje bij beetje richting Santiago
Na de bandenwissel konden we eindelijk weer echt op weg naar het zuiden. Alhoewel het al ver in de middag was voordat we konden vertrekken hebben we nog aardig wat afstand afgelegd over asfaltwegen. Zo veel mogelijk de kust gevolgd en 's-avonds vrij laat Caldera bereikt, waar we een hotelletje hebben genomen. Onderweg nog alles totaal kalender woestijn, totaal geen vegetatie.
In Caldera liepen we wat rond en zagen in de brandweerkazerne een gave oude brandweerauto staan. Toen we daar naar keken werden we hartelijk naar binnen geroepen, waar we een leuk gesprek over de auto hadden. In 1962 aangeschaft in Japan na inzamelingsacties zoals een feestavond en een collecte. Nu wordt hij nog gebruikt bij begrafenissen van brandweermannen (de kist gaat achterop) en om kinderen rond te rijden bij evenementen.
De volgende dag de hele dag doorgereden en uiteindelijk op een camping geëindigd bij Termas de Socos. Hartstikke leuke simpele camping. Beetje bij beetje werd het wat groener. Eerst wat losse cactussen, elke vallei andere soorten, langzaam wat meer en daarna wat losse struikjes. Na een paar honderd kilometer dus steeds een beetje groener en interessanter, dit gebied is niet het meest aantrekkelijke.
Onderweg mote con husillas gedronken, een drankje met maïskorrels en een gedroogde perzik onderop. We dachten dat het een lokaal drankje was, maar inmiddels weten we dat het in elk geval tot in Puerto Montt gedronken wordt. Ook deze dagen weer erg vriendelijke en geïnteresseerde mensen ontmoet bij elke stop die we maken.
De douches op campings zijn warm, de plekjes prima in orde, maar luxe kan je het sanitair niet noemen. Maakt niet uit, we hebben toch geen schone kleren bij ons voor elke dag wat anders......
In Caldera liepen we wat rond en zagen in de brandweerkazerne een gave oude brandweerauto staan. Toen we daar naar keken werden we hartelijk naar binnen geroepen, waar we een leuk gesprek over de auto hadden. In 1962 aangeschaft in Japan na inzamelingsacties zoals een feestavond en een collecte. Nu wordt hij nog gebruikt bij begrafenissen van brandweermannen (de kist gaat achterop) en om kinderen rond te rijden bij evenementen.
De volgende dag de hele dag doorgereden en uiteindelijk op een camping geëindigd bij Termas de Socos. Hartstikke leuke simpele camping. Beetje bij beetje werd het wat groener. Eerst wat losse cactussen, elke vallei andere soorten, langzaam wat meer en daarna wat losse struikjes. Na een paar honderd kilometer dus steeds een beetje groener en interessanter, dit gebied is niet het meest aantrekkelijke.
Onderweg mote con husillas gedronken, een drankje met maïskorrels en een gedroogde perzik onderop. We dachten dat het een lokaal drankje was, maar inmiddels weten we dat het in elk geval tot in Puerto Montt gedronken wordt. Ook deze dagen weer erg vriendelijke en geïnteresseerde mensen ontmoet bij elke stop die we maken.
De douches op campings zijn warm, de plekjes prima in orde, maar luxe kan je het sanitair niet noemen. Maakt niet uit, we hebben toch geen schone kleren bij ons voor elke dag wat anders......
